Stedelijke ontwikkeling

Apeldoorn is zich volop aan het ontwikkelen tot een echte stad. Met de bijbehorende voor- en nadelen. Daarnaast zijn er allerlei andere factoren waardoor steeds meer mensen op straat komen én waardoor de situaties steeds ernstiger zijn. 

Meervoudige problematiek

In heel Nederland zie je een verschuiving van daklozen met enkelvoudige problemen (geen huis), naar situaties nu waarbij in heel veel gevallen er zowel sprake is van dakloosheid, verslaving als psychiatrie. Waar een heel aantal van deze mensen eerder/ sneller in een instelling verbleven, zijn ze nu op straat.

Aanwas van nieuwe groepen

Daarnaast is er een flinke groei van arbeidsmigranten die overwegend al vele jaren in Nederland werken, maar op een gegeven moment uit het systeem vallen, ziek worden, en op straat komen. Als laatste groep zien we daar nu een groep economisch daklozen aan toegevoegd worden; mensen die niet meer rondkomen, in de schulden raken en uiteindelijk uit hun huis gezet worden en op straat komen.

Deze daklozen zwerven overdag door het centrum en kunnen ‘s nachts terecht in Omnizorg. Tenminste; dat geldt voor een gedeelte van de groep. Een steeds grotere groep mag niet (bijvoorbeeld geen binding met Apeldoorn, of geschorst) of wil niet (niet veilig, niet verslaafd of juist wél continue onder invloed) naar Omnizorg.

Deze mensen slapen buiten; onder een brug, in leegstaande panden of in de bossen van Apeldoorn.

Draagvlak onder de bevolking

Mede door bovengenoemde ontwikkelingen, wordt het draagvlak onder de bevolking voor ‘mensen die niet goed passen’ steeds minder groot, waardoor de connectie en verdraagzaamheid minder wordt. 

Aangekondigde bezuinigingen

Tegelijkertijd worden door de aangekondigde bezuinigingen op dit vlak de mogelijkheden van de gemeente om zorg te bieden steeds beperkter.